"جرم" ساخته مسعود كيميايي

[LP Girl]

گزارش پشت‌صحنه تازه‌ترین فیلم مسعود کیمیایی + 6 عکس پشت‌صحنه
پرونده «جرم» مسعود کیمیایی بسته شد

فيلمبرداري «جرم» ساخته مسعود كيميايي كه چهارشنبه 6 خرداد، در دكوري واقع در جنوب تهران آغاز شده بود، بعد از 45 روز به پايان ‌رسيد. براساس اين گزارش، پرونده فيلمبرداري فيلم «جرم» آخرين ساخته مسعود كيميايي طي 35 جلسه فيلمبرداري در 45 روز بسته شد و پولاد كيميايي و شبنم درويش در سكانس‌هاي پاياني «جرم» جلوي دوربين «تورج منصوري» رفتند.

«مصطفي خرقه‌پوش» كه تدوين جديدترين فيلم مسعود كيميايي را به عهده دارد، هم‌زمان با فيلمبرداري، تدوين اين پروژه را آغاز كرده و ادامه مي‌دهد. اين تدوين‌گر پيش از اين نيز فيلم‌هاي «محاكمه در خيابان» و «رئيس» كيميايي را تدوين كرده است.

پولاد كيميايي، نيكي كريمي، حامد بهداد، جمشيد مشايخي، مسعود رايگان، داريوش ارجمند، شبنم درويش از بازيگران اين فيلم هستند.

فيلم «جرم»، حال و هواي اجتماعي، سياسي و تاريخي دارد و در فضاي سال‌‌هاي پيش از انقلاب مي‌گذرد و داستان مردي است كه نمي‌خواهد از عقيده‌اي كه دارد تخطي كند.
عوامل توليد پروژه «جرم» عبارتند از:

نويسنده، تهيه‌كننده، كارگردان: مسعود كيميايي، گروه كارگرداني: دستيار اول كارگردان و برنامه‌ريز: محمد‌علي جناب، دستيار دوم كارگردان: سامان خادم، گروه كارگرداني: محمد‌رضا عزيزي، كامران مالكي، علي‌آزاد، منشي‌صحنه: سارا حمزه، گروه ‌فيلمبرداري: مدير فيلمبرداري: تورج منصوري، دستيار‌اول: مجيد غفاري، دستيار دوم: هادي منوچهر پناه، گروه فيلمبرداري: امير‌حسين صدقي‌راد، احسان ‌نادري، هادي رمضاني گروه صدا، صدابردار: اسحاق‌خانزادي، دستياران صدا: سعيد عليپور، كاوه ديداري، تدوين: مصطفي‌خرقه‌پوش، گروه صحنه و لباس: طراح صحنه و لباس: ايرج رامين‌فر، دستيار اول صحنه: جعفر‌محمد شاهي، مديران صحنه: سعيد هنرمند، پيام عزيز‌خاني، دستيار لباس: ندا سليمي، گروه چهره‌‌پردازي: طراح چهره‌پردازي: محمدرضا قومي، مجريان گريم: هادي لطفي، مهسا خداكرمي، گروه توليد: مدير توليد: تينا پاكروان، مدير تداركات: وحيد مشاري، دستياران تداركات: مهدي چراغي، حامد آزادي، بهروز كلانتري، گروه تداركات: مهدي روزبهاني، رضا سليماني، مهدي ارجمندي، نويد لاجوردي، مجتبي طهماسبي، سينه موبيل: علي اسكويي، عكس و فيلم صحنه: عكاس: بابك برزويه، دستيار عكس: سيما محمدي، فيلم‌پشت صحنه: پيام نصيري، مشاور رسانه‌اي: مينا اكبري.
بازيگران: پولاد كيميايي، حامد بهداد، شبنم درويش، بزرگان: جمشيد مشايخي، داريوش ارجمند، مسعود رايگان، اكبر معززي با حضور نيكي كريمي، بهاره رهنما، سيامك انصاري، كيانوش گرامي، جلال پيشوائيان، محمد مويد، محراب رضائي، علي اصغر طبسي، مجيد عليزاده، نويد لاجوردي، مهزاد اقطايي، سامان حسيني، شاپور كلهر، مهرداد فلاحتگر، شهرزاد مطلق، سوگل خالقي و جمعي از هنرجويان و فارغ‌التحصيلان كارگاه آزاد فيلم.

گزارش پشت‌صحنه فیلم «جرم»

بيست و هشتمين فيلم مسعود كيميايي روز سوم خرداد ماه در لوكيشن بازسازي شده زندان حوالي ميدان خراسان كليد خورد. «جرم» را مي‌توان بازگشت كيميايي به سينماي گذشته خود ارزيابي كرد. داستان فيلم حوالي سال 55 مي‌گذرد شواهد و قرائن حاكي از اين است كه مسعود كيميايي به سينماي مورد علاقه‌اش بازگشته سينماي خياباني پيش از انقلاب خود و همكاري با افرادي كه پيش از اين تجربه موفقي را با هم پشت سر گذاشته بودند. از استاد ايرج رامين فر كه هنوز تجربه طراحي چشم نوازش در فيلم سرب را به خاطر داريم تا جمشيد مشايخي كه همواره تداعي گر نقش خان دايي در فيلم قيصر است. جلسه بيست و هفتم فيلمبرداري به لوكيشن آخرين ساخته مسعود كيميايي سر مي‌زنيم. لوكيشني واقع در ساختمان آلومينيوم محل كار مسعود رايگان كه ملغمه‌اي است از وسايل قديمي و آنتيك از يك دوربين فيلمبرداري قديمي (حس نوستالژي كيميايي) تا مانكن‌ها زوار در رفته‌اي كه انواع و اقسام لباس‌ها به روي آنها پوشيده شده است. در اين سكانس پولاد كيميايي(رضا)، مسعود رايگان(افجه¬اي) و بهاره رهنما(خانم رافعي) جلوي دوربين تورج منصوري مي‌روند. اين را فراموش كردم بگويم آخرين ساخته مسعود كيميايي را بايد نوعي درام ايستگاهي ارزيابي كرد.. بازيگر ثابت اكثر سكانس‌ها پولاد كيميايي است و ديگر بازيگران اغلب به صورت تك سكانس جلوي دوربين مي‌آيند شايد نمونه متاخر اين نوع روايت را بتوان در فيلم ما قبل آخر كيميايي يعني «محاكمه در خيابان» جست‌وجو كرد. در اين سكانس پولاد كيميايي با بقچه‌اي زير بغل عصبي و رنجور وارد دفتر رايگان مي‌شود:

افجه‌اي: مي‌خواستم بفرستمت آلماني، فرانسه‌اي، خارجه‌اي... نه خارجه بهتر از فرانسه است. اين طور نيس؟

و سپس خنده‌اي شيطاني از سمت مسعود رايگان براي پولاد كيميايي شليك مي‌شود
رضا: ( با لحني عصبي دست مسعود رايگان را از روي شانه‌اش بر مي‌دارد) بد كردي با من...
افجه‌اي:اسمش اينه، توش بري بهم حق مي‌دي.

كيميايي در گوشه‌اي از لوكيشن حواسش به همه چيز است، تاكيد او روي لحن مسعود رايگان است كه قرار است نقش يك مست را مقابل قهرمان زخم خورده كيميايي بازي كند و البته خنده‌اي كه بايد رايگان براي جلب نظر كيميايي از خود بروز دهد. تورج منصوري در نور پردازي خود سعي دارد فضاي خشني را از اين سكانس به بيننده انتقال دهد، پس در اكثر اتاق‌ها پروژكتورهايي را نصب كرده تا نور از تك تك اتاق‌ها به سمت مركزيت لوكيشن تسري پيدا كند. نگاهم به سمت استاد ايرج رامين‌فر جلب مي‌شود كه با وسواس غيرقابل وصفي در حال ورانداز كردن صحنه است و هر از چند گاهي كلاه روي سر مانكن‌ها را مرتب مي‌كند. ما بين دو پلان از او درباره همكاري‌اش با مسعود كيميايي پس از فيلم «سرب» مي‌پرسم و ويژگي‌هاي طراحي صحنه اين فيلم. پاسخ مي‌دهد: « آقاي كيميايي جزو كارگردان‌هايي است كه اتفاقا خيلي طراحي صحنه و طراحي فضا در آثارش اهميت دارد و شناختي هم به عنوان كارگردان نسبت به اين حرفه دارد. در نتيجه اين بهترين موقعيت است براي من كه با كارگرداني كار كنم كه زبان مشترك داريم و قابليت صحبت كردن با يكديگر را داريم. پس اهميت طراحي صحنه را در فيلم هر دو مي‌دانيم به همين جهت نتيجه كار خيلي خوب از آب در مي‌آيد. به خاطر اين‌ كه كارگردان از اين عامل به عنوان يك عامل تاثير‌گذار در آثارش استفاده مي‌كند.

از رامين‌فر درباره نگاه كيميايي به طراحي صحنه مي‌پرسم نگاهي شخصي كه مختص خود كيميايي است: «اصل طراحي صحنه يعني همين، يعني اينكه وقتي يك كارگردان حرفه‌اي از تمامي عواملش (از جمله فيلمبرداري، موسيقي، تدوين و..) به شكلي حرفه‌اي در جهت پيشبرد كارش استفاده مي‌كند فيلم شكل درستي به خود مي‌گيرد، خب من هم به عنوان طراح صحنه وظيفه‌ام است تا فكرهاي و صحبت‌هايي كه در طول فيلمبرداري و يا قبل آن مي‌شود را در جهت خلق فضاها و شخصيت پردازي مطابق ميل كيميايي طراحي كنم تا شخصيت هايش بتوانند در اين لوكيشن‌ها احساس راحتي كنند. به نظر من فرق طراحي با معماري در همين است شما در طراحي به يك نوع درام مي‌رسيد و در واقع يك رئاليسم شاعرانه است.در نهايت بايد بگويم چه زماني كه با بهرام بيضايي كار مي‌كنم و چه زماني كه با مسعود كيميايي كار مي‌كنم خيلي با هم صحبت مي‌كنيم و جاهايي كه من متوجه نمي‌شوم كه چه چيزي در پس ذهن كارگردان است با اين جلسات و صحبت‌ها مي‌شود فهميد كه چگونه مي‌شود يك صحنه را به بهترين شكل طراحي كرد و البته يكي سري المان‌هاي در كارهاي آقاي كيميايي وجود دارد كه ايشان پيش از اين به اين المان‌ها فكر كرده‌اند و حتي براي اين المان‌ها ميزانسن طراحي كرده‌اند و دكوپاژشان بر اساس آن شي است و اينها ست كه يكديگر را كامل مي‌كنند و اساسا سينما يعني همين.»

قصه بيست و هشتمين فيلم كيميايي در سال‌هاي پيش از انقلاب روايت مي‌شود. از رامين‌فر درباره طراحي فضاهاي آن دوران سوال مي‌كنم: «همان طور كه اشاره كرديد اين فيلم داراي زمان و تاريخ است و ما بايد حدود سالهاي 55 تا 57 را باز سازي مي‌كرديم، با توجه به اينكه شهر تهران در سالهاي اخير بسيار تغيير كرده بايد كاملاً حواسمان جمع بود تا وسايل و آكساسورها نشان دهنده تاريخ آن دوران باشد، خب اين جز حساسيت‌هاي كار تاريخي است كه اتفاقاً خيلي هم اهميت دارد چون اين تاريخ به ما خيلي نزديك است و نبايد اشتباه كرد چون اين اشتباه روي پرده سينما بزرگ مي‌شود و تماشاگر مي‌تواند پي ببرد كه فلان المان در آن تاريخ وجود نداشته و براي زمان حال است با توجه به توصيفات فوق ما برخي از لوكيشن‌ها را باز سازي كرديم و حتي در مواردي مثل لوكيشن زندان آن را از بنيان ساختيم، براي لوكيشن زندان ابتدا مكان ديگري مورد نظر بود كه بنا به دلايلي حضور در آن مكان ميسر نگرديد و ما اين لوكيشن را در جاي ديگري ساختيم كه اتفاقاً خيلي هم خوب شد چون آن چيزي كه مد نظر من بود در لوكيشن دوم امكان ساختش به وجود آمد. »

صداي سكوت دستيار كيميايي بحث ما را قطع مي‌كند. پلان مورد اشاره اين بار از زاويه‌اي ديگر گرفته مي‌شود مسعود رايگان عينك دودي دهه 50 خود را از جيبش بيرون مي‌آورد و با شروع فرمان حركت كيميايي شروع به تميز كردن آن مي‌كند و پس از مدتي او را روي چشمانش قرار مي‌دهد و به استقبال پولاد كيميايي مي‌رود پس از چند برداشت كيميايي به پلان مطلوب خود مي‌رسد و حكم خوب بودن پلان را امضا مي‌كند. جرم روزهاي پاياني خود را سپري مي‌كند و در آخرين روزهاي فيلمبرداري اميريل ارجمند به تيم بازيگران اين فيلم اضافه شده است. كارگردان و عوامل توليد اين فيلم از دادن هر گونه اطلاعاتي به مطبوعات و رسانه‌ها خود داري كرده‌اند و از خلاصه داستان به «داستان مردي كه نمي‌خواهد از عقايدش تخطي كند» بسنده كردند.

[LP Girl]

تصاوير فيلم جرم