5 اثر ساده اما پیچیده (ترجمه اختصاصی-پی سی سیتی)

[KHatun]

1.مربع سیاه

اثرِ مربعِ سیاه، شاید یکی از مشهورترین کارهایِ کزیمیر ماله ویچ، از پیشگامانِ جنبشِ والاگرایی (سوپرماتیسم) باشد. سوپرماتیسم یک جنبشِ هنری است که عناصر اصلی دراین شیوه عبارتند از چهارگوش، سه گوش، دایره و صلیب. همچنین رنگ‌های به‌کار رفته در این سبک رنگ‌هایی یک‌دست سیاه و سفید هستند. والاگرایی نخستین نظام ترکیب‌بندی انتزاعی ناب است.
ماله ویچ مفهوم "zaum" را در هنر به کار گرفت؛ یعنی حالتی که کسبِ تجربه خارج از جهانی که به طور طبیعی درک می کنیم، اتفاق می افتد. این نظریه مقدمۀ جنبشِ والاگرایی شد.جنبشی که بر اشکالِ هندسی تمرکز داشت.
وقتی ماله ویچ در سال 1935 بدرود حیات گفت، مربعِ سیاه بر بالایِ بسترِ مرگش به نمایش گذاشته شد. آرامگاهِ او نیز با یک مربعِ سیاه که درونِ یک مکعبِ سفید قرار داده شده، آراسته شده است.

2.خیانتِ تصاویر


اثری است از هنرمند بلژیکی، رنه ماگریت، در سال 1928.این جملۀ ظاهرا متناقض در نقدِ ادبی و هنر شهرتِ فراوانی پیدا کرد.Ceci n'est pas une pipe به فرانسوی یعنی این یک پیپ نیست. این اثر، یک پیپ نیست، تنها تصویرِ یک پیپ است. ماگریت دلیلِ این جمله را اینطور بیان می کند:
" پیپِ معروف! چقدر مردم به خاطرش من را سرزنش کردند! با این حال، آیا می توانید پیپم را روشن کنید؟خیر...این فقط یک تصویر است، نه؟ پس دروغ بود اگر رویِ نقاشی ام می نوشتم این یک پیپ است"

3. فواره

مارسل دوشان از معروف ترین اثرش به عنوانِ نمونه ای از یک "readymade" یاد می کند. Readymade یعنی تبدیلِ اشیاء معمولی با کمی تغییر به یک اثرِ هنری. اثرِ فواره، رابطۀ نزدیکی با دادا دارد. دادا جنبشی هنری است که استانداردهایِ سنتی را موردِ انتقاد قرارمی دهد.
با توجه به ماهیتِ دادا، دشوار است که بفهمیم امضایِ R. Mutt"" رویِ فواره چه معنی ای می دهد. خودِ دوچامپ ابراز داشته که R مخففِ Richard وMutt به زبان فرانسوی عامیانه به معنیِ کیفِ پول است، که اثرِ فواره را تبدیل به یک شوخیِ تلخ کرده.

4.عدمِ امکانِ فیزیکیِ مرگ در ذهنی زنده


این یک کوسۀ واقعی است که در فرمالدئید در یک ویترین نگهداری شده است. این اثری است از دیمین هرتز، از رهبرانِ جنبشِ هنرمندانِ جوانِ انگلیسی، که ارزشی حدودِ 8 میلیون دلار دارد و هرتز را تبدیل به دومین هنرمندِ گران قیمت کرده است.
در توضیحِ این قطعه، روزنامه نیویورک تایمز گفته است:
" در ادامۀ توضیحِ نامِ اثر، کوسه به طور همزمان هم مفهومِ زندگی و هم مرگ را در برمی گیرد که البته تنها با مشاهدۀ آن، معلق و آرام در مخزن، می توان این مفهومِ دوگانه را درک کرد. نیازی ذاتی و شیطانی برایِ زندگی در هیبتی شیطانی و مرگ گونه"

5. شماره پنج


شمارۀ پنجِ جکسون پولاک، با ارزشی نزدیک به 151.2 میلیون دلار گران قیمت ترین اثرِ هنری است که تاکنون به فروش رسیده. روشِ منحصر به فردِ پولاک این بود که رنگ هایِ خیس را رویِ هم پخش می کرد. پولاک به جایِ نامگذاری، تابلوهایش را شماره گذاری می کرد چون معتقد بود اعداد کاملا خنثی هستند. پولاک می خواست با این کار مردم تنها به اثرِ هنری اش نگاه کنند.

[دانه کولانه]

مرسی منا بابت این ترجمه و مطلب خوبت ...
اگه حوصله کردی در مورد دادا هم بنویس
برام جالبه چند وقت پیش مصاحبه خانم صهبا مطلبی یکی از تار زن های خوش سلیقه و خوش صحبت که میشه گفت خودشم یه جورایی رویکرد تازه ای داره داشت در مورد دادائیسم صبحت میکرد رو گوش میکردم برام خیلی جالب بود اما تا الان نرفتم سراعش ببینم چیه
الان سرچ کردم جالب بود
اگر حوصله کردی چزی در موردش داشتی برامون بذار

ظاهرا یه تصویر معروف دیگه در این مورد میمگه مونالیزای بسه-زوانه !

[KHatun]

نوشته اصلی توسط دانه کولانه

مرسی منا بابت این ترجمه و مطلب خوبت ...
اگه حوصله کردی در مورد دادا هم بنویس
برام جالبه چند وقت پیش مصاحبه خانم صهبا مطلبی یکی از تار زن های خوش سلیقه و خوش صحبت که میشه گفت خودشم یه جورایی رویکرد تازه ای داره داشت در مورد دادائیسم صبحت میکرد رو گوش میکردم برام خیلی جالب بود اما تا الان نرفتم سراعش ببینم چیه
الان سرچ کردم جالب بود
اگر حوصله کردی چزی در موردش داشتی برامون بذار

ظاهرا یه تصویر معروف دیگه در این مورد میمگه مونالیزای بسه-زوانه !

بله. audery هستم، منا کیه؟ :دی
حتما. اتفاقا خیلی جالبه و دوست داشتنی دادائیسم.
به زبونِ خودمون بخوام بگم یک هنرمندِ پیروِ این سبک مثلِ بچۀ شیطونی میمونه که مداد رنگی هاش رو برمی داره و رو درو دیوار نقاشی می کنه! مثه همین بلایی که سرِ مونالیزا خانم آوردن! یا کاری که مادرم می کنه و عکسِ رویِ مجله ها رو دستکاری می کنه...پیام شون هم اینه که باید ذهنِ جستجوگرِ هنرمند آزاد باشه تا بتونه مفاهیم آشنا رو در قالبی تازه به نمایش در بیاره.
در ادبیات هم اینطور به کار گرفته می شد که تکه هایِ روزنامه ها رو می بریدن و کنارِ هم می گذاشتن. چیدمانِ کلمات کنارِ هم گاهی تبدیل به شعر می شد که من هنوز حاضرم قسم بخورم ازرا پاند، شاعرِ آمریکایی، تمومِ هایکوهاش رو اینطوری نوشته و لو نمیده!
شما هم امتحان کن. همین جوری شاعر میشی...:دی