رقم قرارداد ستارگان ورزش در سال86

[SonBol]

عليرضا واحدي نيکبخت 250 ميليون تومان براي يک سال، آرش برهاني 220 ميليون تومان براي يک سال، علي انصاريان 190 ميليون تومان براي يک سال، مجتبي جباري 110 ميليون تومان براي يک سال، وحيد شمسايي 100 ميليون تومان براي يک سال، تازه اين آخري بازيکن فوتسال است، نه فوتبال.
جام جم در ويژه نامه نوروزي خود به بررسي رقم قراردادهاي برخي ورزشکاران در رشته هاي مختلف پرداخته است.
در گزارش جام جم آمده است: اگر قرار باشد اسامي تمامي بازيکناني را که در فوتبال ايران مبالغ اين چنيني دريافت مي‌کنند، بنويسيم، مطمئناً تعدادشان از شمار انگشتان 2ـ3 دست هم تجاوز مي‌کند و نکته جالب آن که همه آنها هم به نوعي تکذيب مي‌کند، اما مگر مي‌شود مرفه بودن را هم تکذيب کرد.
نکته ديگر اين که وقتي از آنها درباره مبالغ بالاي قراردادشان مي‌پرسيم، مي‌گويند پولي که ما مي‌گوييم در مقايسه با بازيکنان کشورهاي ديگر واقعاً کم است.
البته بنده خداها حق هم دارند. وقتي به همين جواد کاظميان خودمان براي 4 ماه بازي در الجزيره امارات مبلغ يک ميليارد و صد ميليون تومان پيشنهاد مي‌شودع بايد هم فوتباليست‌هاي شاغل در ليگ ايران از مبالغ قراردادهايشان ناراضي باشند.
اگر تا اينجاي گزارش را خوانديد و فکر کرده‌ايد که از همين فردا مي‌توانيد با ورزشکار شدن، ميلياردر شويد، بايد بگويم اشتباه کرده‌ايد. پول در همه رشته‌هاي ورزشي علف خرس نيست که بي‌حساب و کتاب بذل و بخشش شود.
اگر فوتباليستي مثل نيکبخت واحدي براي يک سال 250 ـ 240 ميليون تومان مي‌گيرد، اگر بسکتباليستي مثل صمد نيکخواه بهرامي ترکاشوند براي يک سال 140 ميليون تومان مي‌گيرد، اگر واليباليستي همون محمد ترکاشوند براي يک فصل 120 ميليون تومان مي‌گيرد و بالاخره اگر کشتي‌گيري مثل فردين معصومي براي 8 کشتي 6 دقيقه‌اي 50 ميليون تومان مي‌گيرد! بله، 35 ميليون ريال!
در ادامه اين گزارش آمده است: جالب است بدانيد قرارداد علي مظاهري در بين بوکسورها يک رکورد محسوب مي‌شود و براي بقيه گرفتن همين 5/3 ميليون تومان هم يک آرزو به حساب مي‌آيد.
مرتضي سپهوند را که حتماً مي‌شناسيد. او بعد از علي مظاهري نفر دوم بوکس ايران به شمار مي‌رود و به همراه مظاهري 2 سهميه المپيکي بوکس کشورمان در پکن 2008 را به دست آورده‌اند. با او صحبت کرديم تا ببينيم سهم او از قراردادهاي ناچيز رشته ورزشي بوکس چقدر است.
سپهوند مي‌گويد: من براي يک فصل مبارزه در ليگ بوکس 3 ميليون و 300 هزار تومان مي‌گيرم؛ يعني بعد از علي مظاهري بيشترين پول را به من مي‌دهند. من اين مبلغ را براي 5 تا 8 مبارزه سنگين در طول فصل مي‌گيرم!
اگر مبلغ دريافتي مرتضي سپهوند را بر 12 ماه سال تقسيم کنيم، درآمد ماهيانه اين قهرمان ملي بوکس مي‌شود 275 هزار تومان! تازه اين وضعيت بهترين بوکسورهاي ماست، اگر نگاهي به رقم قرارداد ساليانه هومن کرمي که نفر سوم بوکس آسيا است، بيندازيد، بيشتر تعجب خواهيد کرد. هومن براي يک فصل رقابت فقط يک ميليون و 500 هزار تومان مي‌گيرد و اين در حالي است که او شانس سوم بوکس ايران براي کسب سهميه المپيک به شمار مي‌رود.
سپهوند مي‌گويد: ما در ليگ بوکس قراردادهاي 750 هزار توماني هم داريم. بعضي‌ها هم اصلاً پيش قراردادي نمي‌گيرند فقط به ازاي هر بردشان 100 يا 200 هزار تومان دريافت مي‌کنند که اين فاجعه است.
مبلغ قراردادها در رشته‌هايي چون بوکس و دوچرخه‌سواري به حدي پايين است که بچه‌هاي سانشو کار در بين آنها پادشاهي مي‌کنند. اعضاي تيم ملي سانشو چيزي حدود 7 و 8 ميليون تومان دريافت مي‌کنند، اما براي يک بوکسور فکر کردن به اين ارقام زياده خواهي محسوب مي‌شود. سپهوند رد اين باره به نکته جالبي اشاره مي‌کند: علي مظاهري قهرمان بلامنازع بوکس آسياست، اما همين آدم اگر براي يک فصل رقم 9 ميليون تومان را در خواست مي‌کند، مي‌گويند خيلي انتظارش بالاست. اين در حالي است که يکي ديگر از دوستان من که در ليگ بسکتبال بازي مي‌کند و يار ذخيره است، با آن که فقط براي دقايقي در هر بازي به ميدان مي‌رود، 95 ميليون تومان براي يک فصل گرفته است!
برخلاف کشتي‌گيرها که براي حضور در اردوهاي تيم ملي هم روزانه 20 هزار تومان دريافت مي‌کنند، بوکسورها، دوچرخه‌سوارها و حتي ملي‌پوشان ورزش‌هاي رزمي از حضور و عضويت در تيم ملي هم درآمدي ندارند و فقط در صورت کسب مدال يا قهرماني است که مي‌توانند به دريافت جوايز ناچيزي دل‌خوش کنند.
يک پله پايين‌تر از فوتبال بروبچه‌هاي بسکتبال قرار دارند. سقف قراردادها در بسکتبال 140 يا 150 ميليون تو مان است که در اين ميان صمد نيکخواه بهرامي بيشترين مبلغ را براي بازي در يک فصل دريافت مي‌کند. در بين بسکتبالي‌ها در مجموع 6 نفر رقمي بيشتر از 100 ميليون تومان دريافت مي‌کنند که حامد حدادي، مهدي کامراني و صمد نيکخواه بهرامي از آن جمله هستند.
اين ارقام نجومي فقط مختص ملي‌پوشان بسکتبال نيست. نفراتي چون پويا تاجيک و ايمان زندي که در آخرين رادوي تيم ملي حضور نداشتند هم چيزي بين 80 ميليون تومان براي يک فصل بازيدر ليگ دريافت مي‌کنند. حداقل قراردادها در ليگ بسکتبال هم 15 ميليون تومان است. يعني باز 3 برابر درآمد يک کارمند رسمي دولت.
بسکتباليست‌ها علاوه بر اين دريافت‌هاي بالا، پاداش‌هايي هم دارند که پس از پيروزي در بازي‌هاي مهم به آنها داده مي‌شود. مبلغ اين پاداش‌ها هم از 100 هزار تومان براي هر بازيکن تا 600 هزار تومان متغير است.
اگر علاقه‌اي به فوتبال نداريد و يا از پرتاب کردن توپ به درون حلقه خوشتان نمي‌آيد، مي‌توانيد از راه واليبال ميليونر شويد. نجومي‌ترين قراردادها بعد از فوتبال و بسکتبال در واليبال بسته مي‌شود. سرآمد بازيکنان اين رشته هم محمد ترکاشوند است که براي يک فصل بازي 120 ميليون تومان دريافت کرده است.
پس از ترکاشوند بيشترين پول را پيمان اکبري مي‌گيرد، مبلغ قرارداد يکساله پيمان چيزي حدود 100 ميليون تومان است.
قراردادهاي سالانه ديگر ملي‌پوشان واليبال هم کمتر از 85 ميليون تومان نيست و مبالغ دريافتي آنها بين 85 تا 100 ميليون تومان متغير است.
در ادامه اين گزارش آمده است: واليباليست‌ها هم مثل فوتباليست‌ها و بسکتباليست‌ها از بابت حضور در اردوهاي تيم ملي پولي دريافت نمي‌کنند اما پاداش‌هاي آنها حسابي دندانگير است. اگر تورنمنت‌ها و بازي‌هاي رسمي تيم ملي واليبال بين‌المللي و خارج از ايران باشد، هر بازيکني 300 دلار مي‌گيرد، ضم اين که براي هر پيروزي بين 50 تا 200 دلار به تک تک اعضاي تيم پاداش داده مي‌شود. البته بيشترين پاداش بعد از پيروزي واليباليست‌هاي جوان مقابل ايتاليا در جام جهاني پرداخت شد که رهر نفر 300 دلار دريافت کرد.
با جمشيد حميدي، کارشناس برجسته واليبال صحبت کرديم تا نظر او را درباره درآمد واليباليست‌ها را با قشر تحصيلکرده جامعه که الان يا راننده تاکسي هستند يا بيکار و يا در شغل‌هاي غيرتخصصي فعاليت مي‌کنند، مقايسه کنيم، بايد بگوييم وضع واليبالي‌ها خوب است. پولي که در کشور ما به بازيکنان واليبال مي‌دهند، معادل پولي است که در کشور پيشرفته‌اي چون فرانسه به واليباليست‌ها مي‌دهند، اما تمرينات حرفه‌اي آنها کجا و تمرينات ما کجا؟ اينجا فقط چند بازيکن از جمله پيمان اکبري، محمد ترکاشوند و اميرحسيني هستند که موقعيت حرفه‌اي خودشان را درک مي‌کنند، اما بسياري ديگر فقط در اين انديشه هستند که امسال از سال گذشته پول بيشتري بگيرند و هيچ احساس مسووليتي در قبال پول دريافتي‌شان نداشته باشند، اين گروه را مقايسه کنيد با برخي واليباليست‌هاي قديمي ما همچون حسن کرد، مسعود صالحيه، يدالله کارگر پيشه و مرحوم چنگيز انصاري که آن زمان در حد بازيکنان اروپايي بازي مي‌کردند، اما پول کفش و لباس خود را هم از جيب خودشان مي‌دادند.
وقتي از جمشيد حميدي درباره حداقل قراردادها در واليبال پرسيديم، او در پاسخ گفت: حداقل قراردادها در واليبال 10 ميليون تومان است، اما در سوپر ليگ واليبال کسي کمتر از 25 ميليون تومان نمي‌گيرد.
بازيکنان خارجي هم که چيزي حدود 100 هزار دلار مي‌گيرند يعني 80 تا 90 ميليون تومان.


يک کشتي و يک معصومي
اما کشتي؛ اگر قرار است از راه کشتي پولدار شويد، حتماً بايد شماره يک وزن خود در تيم ملي و آسيا باشيد. کمي سخت است، نه؟!
سقف قراردادها در اين رشته 50 ميليون تومان است که آن هم به فردين معصومي تعلق دارد. فدرين اين مبلغ را به شرطي گرفت که در هر 8 مبارزه فصل روي تشک برود. به عبارتي او براي هر کشتي 6 دقيقه‌اي بيش از 6 ميليون تومان گرفت. يا به عبارتي هر دقيقه کشتي بيشتر از يک ميليون تومان!
البته سقف اين قرارداد سال گذشته براي مراد محمدي و عليرضا رضايي 20 ميليون تومان بود. با وجود اين مهدي رستم پور کارشناس کشتي معتقد است، در حق کشتي‌گيران با اين پول‌ها ظلم شده است. او مي‌گويد: پول‌هايي که کشتي‌گيران مي‌گيرند، با فوتباليست‌ها که اصلاً قابل مقايسه نيست، اما در قياس با واليباليست‌ها و بسکتباليست‌ها هم خيلي کم است. ما در ليگ کشتي با توجه به اين که تيم‌ها در بعضي اوزان تا 3 کشتي‌گير مي‌توانند معرفي کنند، قراردادهاي رايگان، پانصد هزار توماني و يک ميليوني هم داريم. اردوهاي تيم ملي هم نفع چنداني براي ملي پوشان ندارد. آنها براي هر روز حضور در اردو 20 هزار تومان دريافت مي‌کنند که اين رقم براي تمرين کشتي‌گيران که 3 ماه در سال در اردوي تيم ملي هستند، باز به 2 ميليون تومان نمي‌رسد.
رقم پاداش کشتي‌گيران هم به نسبت ديگر رشته‌ها ناچيز است. فقط اين را در نظر بگيريد که اگر بازيکنان تيم‌هاي فوتبال براي يک نتيجه مساوي با قطر در ديداري دوستانه 1000 دلار پاداش مي‌گيرند، حميد سوريان براي قهرماني جهان، آن هم با 6 پيروزي متوالي 600 دلار پاداش گرفت، يعني براي هر پيروزي 100 دلار!
حالا که صحبت از کشتي‌فرنگي شد، بد نيست بدانيد سقف قراردادها در فرنگي 20 ميليون تومان است که اتفاقاً به همين حميد سوريان تعلق دارد.


ساعي، پرچمدار رزمي‌کارها
حکايت ورزش‌هاي رزمي اين گونه است که ووشوکارها و جودو کارها با حسرت به قراردادهاي کاراته‌کارها نگاه مي‌کنند و البته خود کاراته‌کاها هم در آرزوي اين هستند که مثل تکواندوکارها پول بگيرند.
در اين ميان هادي ساعي، قهرمان پرآوازه تکواندوي جهان و مرد طلايي المپيک آتن با دريافت مبلغي در حدود 50 ميليون تومان، سقف قراردادها را در جمع رزمي‌کاران به خود اختصاص داده است.
پس از ساعي بيشترين پول را بهزاد خداداد و يوسف کرمي گرفته‌اند. رقم قرارداد آنها براي حضور در يک فصل ليگ تکواندو، حدود 35 ميليون تومان است.
بقيه تکواندوکاران ليگي هم چيزي بين 10 تا 20 ميليون تومان گرفته‌اند.
در کاراته شرايط کاملاً فرق مي‌کند و خبري از پرداخت‌هاي 50 يا 35 ميليوني نيست. گفته مي‌شود در جمع کاراته‌کاها جاسم ويشگاهي با 19 ميلون تومان، بيشترين پول را مي‌گيرد و البته قرارداد حسين روحاني هم چيزي در حدود يک يا 2 ميلون ويشگاهي کمتر است.
خلاصه آن که در کاراته کسي بيشتر از 20 ميليون تومان نمي‌گيرد، حتي اگر قهرمان آسيا و جهان باشد، با اين حال اين رقم خود دو برابر سقف قراردادها در جودو و ووشوست.
بالاترين پول را در جودو آرش ميراسلماعيلي و محمود ميران مي‌گيرند، درست مانند حسين اوجاقي در ووشو. قرارداد اينها نزديک به 10 ميليون تومان و شايد اندکي بيشتر باشد.اگر چه ووشوکارها بايد بيش از جودوکارها راضي باشند، چون ليگ ووشو در سال 86 براي اولين بار راه‌اندازي شد.
البته در تمام اين رشته‌هاي ورزشي قراردادهاي يک و 2 ميليون توماني هم ديده مي‌شود و حتي بعضي تيم‌ها فقط از پس تامين رفت‌ و آمد و لباس ورزشکارانشان برمي‌آيند. به هر حال از قديم گفته‌اند هر چقدر پول بدهي، آش مي‌خوري. البته يک ضرب‌المثل ديگر هم داريم که مي‌گويد: هر که بامش بيش، برفش بيشتر، در خصوص کيفيت قراردادها رزمي‌کاران با انوشيروان دادگر، کارشناس رشته‌هاي رزمي صحبت کرديم: حساب فوتبال از بقيه رشته‌ها جداست، اما واقعاً نمي‌دانم در ليگ‌هاي حرفه‌اي بسکتبال و واليبال بر چه اساسي پول مي‌دهند.
رشته‌هايي مثل کارادته، تکواندو، جدود و کتشتي، هم با استقبال بيشتري از سوي تماشاگران روبه‌روست وهم در مبحث مدال‌آوري در سطح بالاتري قرار دارند، اما پولي که ورزشکاران اين رشته‌‌ها مي‌گيرند، در حد ثلث بسکتباليست‌ها و واليباليست‌ها هم نيست. با اين حال آرزوي دادگر اين است که روزي درآمدها در ورزش‌هاي محروم به بسکتبال و واليبال برسد، نه اين که درآمد ورزشکاران اين 2 رشته پايين بيايد.


ورزش مادر؛ دارا و ندار
دو و ميداني يا همان ورزش مادر که اتفاقاً پر مدال‌ترين ورزش در المپيک‌هاست، در کشور ما چندان مورد توجه سرمايه‌داران قرار ندارد و جز 3 باشگاه نفت، ذوب آهن و دانشگاه آزاد بقيه باشگاه‌ها با قراردادهاي 2، 3 ميليوني اداره مي‌شوند.
مهران تيشه‌گران، مسوول روابط عمومي فدراسيون دو و ميداني، با تاييد اين مطلب مي‌کويد: متاسفانه همين طور است. فعلاً وضعيت در دو و ميداني ايران به گونه‌اي است که باشگاه‌ها هر چقدر براي قرار داد بگويند، ورزشکاران بايد قبول کنند.
سقف قراردادها در دو و ميداني 28 ميليون تومان است و احتمالاً شما هم مي‌توانيد حدس بزنيد اين پول را کدام ورزشکار مي‌گيرد. بله! درست حدس زديد؛ احسان حدادي، رکورددار پرتاب ديسک ايران و آسيا و يکي از 6 پرتابگر برتر دنيا.
بعد از احسان، سجاد مرادي بيشتري پو رادر دو و ميداني مي‌گيرد. رقم قرارداد سجاد حدود 25 ميليون تومان است. مهدي شاهرخي، رکورددار پرتاب وزنه کشور نيز چيزي حدود 17 ميلوين تومان مي‌گيرد. ميانگين قراردادهاي سالانه ديگر ملي‌پوشان دو و ميداني از جمله عباس صميمي، روح‌الله عسگري و محمد ارزنده هم بين 13 تا 15 ميليون تومان است.
نکته جالب اين که در 3 باشگاه متمول نفت، ذوب‌ آهن و دانشگاه آزاد، حداقل قراردادها 10 ميليون تومان است؛ اما در ساير تيم‌هاي ليگي اين رقم، سقف قراردادهاي آنها به شمار مي‌رود. در قسمت بانوان هم ورزشکاران براساس امتيازهايي که مي‌گيرند، پول دريافت مي‌کنند. مثلاً باشگاه‌هاي نفت و دانشگاه آزاد براي هر امتيازي که شرکت‌ کننده‌ها در ليگ به دست مي‌آورند، 50 هزار تومان مي‌دهند. يعني اگر دونده‌اي در مسابقه‌اي 7 امتياز بگيرد، 350 هزار تومان دريافت مي‌کند. اين 2 باشگاه به بهترين خود حدود 2 ميليون تومان هم پيش پرداخت داده‌اند.


وزنه برداران؛ ناراضي
وزنه‌برداران هم همچون کشتي‌گيران، دونده‌ها و رزمي‌کارها خود را کم درآمدترين و محروم‌ترين اقشار جامعه ورزشي مي‌دانند. استدلال آنها هم اين است که وقتي هم المپيکي هستيم و هم جهانيع چرا بايد اينقدر کم‌ درآمد باشيم.
ميانگين قرارداد ملي‌پوشان در ليگ وزنه برداري 13 تا 15 ميليون تومان است که البته حساب حسين رضا زاده جداست.
رضا زاده که تقريباً افتخارات و مدال‌هاي جهاني‌اش از چشم هيچ کس پوشيده نيست، براي يک فصل رقابت در ليگ وزنه‌برداري 40 ميليون تومان مي‌گيرد که البته شايد از نظر خودش از کم هم کمتر باشد. البته ذکر اين نکته خالي از لطف نيست که رضا زاده، سال گذشته 100 ميليون تومان گرفته بود. در ليگ وزنه برداري هم قراردادهاي 2، 3 ميليوني زياد است اما وزنه‌برداراني که کمي مطرح‌تر هستند، بين 7 تا 14 ميليون تومان مي‌گيرند.


پينگ پنگ‌ بازها، راضي
در پينگ‌پنگ رقم قراردادها ايده‌آل است. نه خيلي بالا و نه خيلي پايين. به همين دليل هم تقريباً همه راضي‌اند. اين را شاهرخ شهنازي، رئيس فدراسيون پينگ پنگ مي‌گويد. سقف قراردادها در تنيس روي ميز 25 ميليون تومان است و اين پول را برخي اعضاي ثابت تيم ملي از جمله افشين نوروزي، شاهين اخلاق‌پسند و مهران احمدي مي‌گيرند. حداقل قراردادها هم در ليگ پينگ پنگ حدود 3 ميليون تومان است.
شهنازي با مقايسه اين ارقام و پولي که پينگ پنگ بازها حدود 10 سال پيش مي‌گرفتند، مي‌گويد: زماني که من به عنوان رئيس فدراسيون پينگ پنگ انتخاب شدم، قراردادها بين 50 تا 100 هزار تومان بود و مجيد احتشام زاده با 700 هزار تومان رکورددار بود، اما حالا بازيکن خوش آتيه و نوجوان چون نوشاد عالميان براي يک فصل چيزي در حدود 10 ميليون تومان مي‌گيرد که اين خوشحال کننده است. و ختم کلام به اميد روزي که بشريت به آن اندازه از سخاوت برسد که خوشي خودش را در خوشي همه مردم ببيند. اميد به روزي که اين سفره باز طبيعت را بيشتر بگسترانيم تا همه از نعمت‌هاي آن بهره‌مند شوند. نه اين که سفره را مال خود بدانيم و ديگران را از بهره‌مندي از آن محرورم کنيم.


2 نکته مهم
رقم اين قرارداد ورزشکاران هم مثل بازيگران سينما و بسياري ديگر از اقشار جامعه سکرت و يا به قول خودمان محرمانه است. برخي مي‌گويند شايد به دليل فرار از پرداخت ماليات باشد، اما به هر حال بايد پذيرفت که اين يک مساله شخصي است. از اين رو، از تمام ورزشکرااني که در اين گزارش به صورت تقريبي به رقم قراردادهاي سالانه آنها در سال 86 اشاره شده است، عذرخواهي مي‌کنيم.
منابع اطلاعاتي ما در درج رقم قراردادها يا روساي فدراسيون‌ها مديران روابط عمومي و دست‌اندرکاران فدراسيون‌هاي مربوطه بودند و يا مربيان و خود ورزشکاران.
با اين حال ورزشکاران عزيز ما را ببخشند اگر قم قرارداد آنها دقيقاً همان چيزي نبوده که آنها در سال 86 گرفته‌اند ... .