بازيگري براي تمام فصول

[Younes]

به بهانه درگذشت وايمن

بازيگري براي تمام فصول

جين وايمن که براي حضور در نقش يک دختر کر و لال در فيلم "جاني بليندا" ساخته ژان نگولسکو برنده اسکار بهترين بازيگر زن شد و در دهه 80 در مجموعه تلويزيوني موفق "تاج شاهين" نقش مادري مقتدر را بازي کرد، در 90 سالگي درگذشت.

به گزارش سايت سينمايي سوره، هاليوود ريپورتر اعلام کرد وايمن که در فاصله سال هاي 1940 تا 1948 همسر رونالد ريگان رئيس جمهور سال هاي بعد ايالات متحده بود، در خانه خود در پالم اسپرينگز درگذشت.
او براي فيلم هاي "گوزن يک ساله" (1946)، "پرده آبي" (1951) و "وسوسه باشکوه" (1954) نامزد اسکار شد و براي دو فيلم "بليندا" و "پرده آبي" جايزه گلدن گلوب را از آن خود کرد. وايمن در 1984 براي مجموعه "تاج شاهين" که از CBS پخش مي شد، جايزه گلدن گلوب گرفت. او دوران کاري طولاني و بسيار متنوع داشت که به عنوان يک خواننده و بازيگر قراردادي در برادران وارنر آغاز شد و آنجا بود که با ريگان آشنا شد. ريگان دومين همسر او بود. اين زوج سال 1948، همان سالي که وايمن اسکار گرفت، از هم جدا شدند.
بعدها که ريگان فرماندار کاليفرنيا و سپس رئيس جمهور آمريکا شد، وايمن از هر نوع اظهار نظر درباره همسر سابق خود خودداري مي کرد که آن زمان با نانسي ريگان ازدواج کرده بود. او سال 1968 به يک روزنامه گفت: "نه اينکه بخواهم طعنه بزنم يا به لحاظ سياسي با او موافق نباشم. من يک جمهوريخواه دوآتشه هستم. اما حرف زدن درباره شوهران سابق يا زنان سابق عادت بدي است. ضمن اينکه از سياست هيچ چيز نمي دانم." او و ريگان دختري به نام مورين داشتند که در 2001 پس از سال ها مبارزه با سرطان درگذشت. آنها پسري به نام مايکل را نيز به فرزندي پذيرفته بودند.
در فهرست کتاب زندگينامه شخصي "يک زندگي آمريکايي" ريگان تنها يکبار به نام وايمن اشاره شده، و آن هم تنها در حد دو جمله. از ديگر فيلم هاي بيادماندني وايمن مي توان به "تعطيلي از دست رفته" (1945)، "وحشت صحنه" (1950)، "داماد مي آيد" (1951)، "داستان ويل راجرز" (1952)، "فقط بخاطر تو" (1952)، "چگونه مي توان ازدواج کرد" (1969) اشاره کرد.
وايمن با نام اصلي سارا جين فوکز پنجم ژانويه 1917 در سينت جوزف به دنيا آمد. او بعدها در دانشگاه ميزوري ثيت نام کرد، اما درس را کنار گذاشت تا با نام جين دورل در راديو آواز بخواند. در همين ايام با نام اصلي خود سارا فوکز نقش هايي کوچک در فيلم ها به عهده گرفت. در 1936 بدون اينکه نامش در عنوان بندي ذکر شود در دو فيلم "مرد من گادفري" و "کين و ميبل" ظاهر شد. با اين فيلم ها بود که وارنر حاضر شد قراردادي بلند مدت با او امضا کند و نام او را نيز عوض کرد.
او شروع به بازي در فيلم هاي درجه ب کرد و در 1940 در فيلم Brother Rat and a Baby با ريگان همبازي شد. در اواخر سال هاي 1930 و 1940 در چند فيلم کمدي و ملودرام بازي کرد، اما با حضور در فيلم "تعطيلي از دست رفته" بيلي وايلدر بازي در نقش دوست وفادار ري ميلاند بود که توجه ديگران را به طور جدي به خود جلب کرد. از آن زمان به بعد نقش هايي بهتر به او پيشنهاد مي شد. با بازي در فيلم "گوزن يکساله" براي اولين بار نامزد اسکار شد و پس از آن بيشتر در نقش هاي اصلي بازي مي کرد. در همين دوره در فيلم "جاني بليندا" نقش زني کر و لال را بازي کرد.
مي گويند وقتي جک وارنر، رئيس استوديو راف کات فيلم را ديد، نگولسکو کارگردان فيلم را سرزنش کرد که "ما تصاوير ناطق را اختراع کرديم، آن وقت تو فيلمي درباره يک دختر کر و لال ساخته اي!" اما وقتي "جاني بليندا" نامزد 12 اسکار شد و براي وايمن اسکار بهترين بازيگر زن را به همراه آورد، نظر وارنر عوض شد.
پس از اين جايزه اسکار، موقعيت کاري وايمن اوج گرفت و او به سرعت فرصت همکاري با فيلمسازان بزرگ را پيدا کرد. وايمن با آلفرد هيچکاک در "وحشت صحنه" (1950)، با فرانک کاپرا در "داماد مي آيد" (1951) و با مايکل کورتيز در "داستان ويل راجرز" (1952) کار کرد. با اين حال ژانر مورد علاقه او ملودرام بود و در سال هاي 1950 در فيلم هايي سوزناک مانند "پرده آبي" و "وسوسه باشکوه" ظاهر شد.
او که بازيگري بسيار محبوب بود وارد تلويزيون شد و در مجموعه هاي مختلف نقش آفريني کرد. سال 1959 با فيلم "تعطيلات براي عشاق" به سينما بازگشت و سال بعد در "پوليانا" والت ديسني ظاهر شد. "ازدواج"، آخرين فيلم او در سال 1969 ساخته شد که در آن با باب هوپ و جکي گليسن همبازي بود.